Eurothema 2007, Londen

Aan het eind van de zomer krijg ik het verzoek om deel te nemen aan Eurothema 2007. Dit is een landenwedstrijd waarin een aantal deelnemers per land hun verzameling tentoonstellen, en de drie hoogst scorende deelnemers per land meetellen voor het landenklassement. Het land met de hoogste totaalscore is winnaar van het evenement. De verzameling mag niet eerder internationaal meegedaan hebben in een FEPA/FIP tentoonstelling.
Nadat alles netjes in het Engels vertaald is en de bladen A4 formaat zijn (internationale standaard) heb ik de collectie ingeleverd bij de commissaris. Deze neemt het mee naar Londen en zorgt ervoor dat alles keurig opgehangen wordt.
Ik besluit om zelf ook te gaan kijken. Met de trein ben je er zo. Wel eerst reserveren voor de Eurostar, de trein die via de tunnel naar Londen gaat. Na een reis van even 6 uur kom ik aan op St. Pancras. Via internet heb ik een hotel besproken op nog geen 500m van het station. Na snel inchecken is volgens de receptioniste de afstand naar de tentoonstellingslocatie goed te lopen. Welnu, dat viel tegen. Stel de Kalverstraat voor op de zaterdag voor de Kerst, en dan drie keer zo erg. Dat is waar je doorheen moet op Oxford Street op een zaterdag eind november. Als de afstand niet 20 maar 60 minuten lopen blijkt te zijn, daalt de stemming.

Dan kom ik op de plaats van bestemming. Zoals altijd weer nieuwsgierig loop ik snel naar de kaders. Is mijn verzameling goed opgehangen, val ik niet uit de toon ten opzichte van de andere verzamelingen. Daarna langs de handel om te zien of er nog iets leuks te vinden is.

Na nog wat gepraat te hebben met deelnemers, juryleden en organisatoren is de middag snel om. Terug besluit ik gebruik te maken van het uitstekende metrostelsel. Binnen een mum van tijd ben ik terug in het hotel, fris me wat op en ga wat eten.
De volgende dag, na een goed Engels ontbijt, ga ik op weg naar de tentoonstelling. Uiteraard nu direct via de metro. Een dagkaart kost 5.10 Pond en is binnen het centrum van Londen geldig voor metro, bus en trein. Wat kan het openbaar vervoer toch simpel zijn.
Als ik binnenkom wordt ik opgevangen door de commissaris die mij feliciteert met mijn behaalde resultaat. Ik blijk, zoals de Engelsen zo fraai zeggen, second best te zijn. Achter een andere Nederlandse deelnemer met 87 punten heb ik met mijn verzameling 85 punten behaald. Ik ben zeer tevreden.

Dan blijkt dat wij, het Nederlandse team, ook de wedstrijd hebben gewonnen, net voor de Belgen. Ieder jurylid mag een landprijs toekennen aan een verzameling en van het Franse jurylid heb ik een fraaie porseleinen lamp gekregen. Deze prijs is mij overhandigd door de patrones van de tentoonstelling: Mrs. M. Morris, een van de initiatiefnemers voor de oprichting van de British Thematic Association.
Daarna toch, behalve felicitaties, in een gesprek met de juryleden voldoende op- en aanmerkingen om de collectie te verbeteren. Gelukkig is het plan goed en betreffen het vooral opmerkingen over de kwaliteit van stempels, gebruik van discutabele zegels en te lange stukken tekst. Alle juryleden zijn erg te spreken over de diversiteit, en soms ook zeldzaamheid, van gebruikte elementen.
In de loop van de middag heb ik met diverse mensen gesprekken. Met een Engelse motorfietsverzamelaar van wie ik de verzameling al eens gezien had in Essen. Daarnaast een verzamelaar die alles van en over het circuit Silverstone verzamelt en geïnteresseerd is in een stempel van dit circuit die hij niet kende.
Ook een van de juryleden verzamelde motorfietsen en beloofde mij als ik een mailtje stuurde, dat hij wel voor enkele fraaie aanwinsten kon zorgen. Zo ben ik al 15 jaar op zoek naar een Frans stempel over motobal uit 1969. Hij heeft een exemplaar voor me waarmee ik dan weer een blad kan voorzien van een tweede element. Hoewel niet verplicht, is het gebruik van meerdere elementen (zegel, stempel, boekje, postwaardestuk, velrand etc.) op een blad wel aan te bevelen. Na wat adres gegevens uitgewisseld te hebben ga ik naar het restaurant en proost met mezelf op het succes.
Bij de diverse handelaren ga ik weer op zoek en wacht tot het einde van de tentoonstelling om mijn verzameling in ontvangst te nemen. Samen met de landscommissaris en een andere deelnemer nemen we nog een borrel. Dan is de tijd voor afscheid en ga ik naar het hotel terug.
De volgende dag valt mijn plan om een tentoonstelling van de terracotta krijgers uit China te bezoeken, in het Brits Museum, in duigen omdat het tot januari 2008 al uitverkocht blijkt te zijn. Het alternatief is de stad in en naar Stanley en Gibbons, dé postzegelwinkel van Engeland. Nou dat valt tegen. Alleen zegels en geen brieven of andere aparte dingen. Ook een handelaar aan de overkant van de straat blijkt niet veel voor me te hebben zodat ik besluit om te kijken of Nelson nog op z’n sokkel staat op Trafalger Square. Tussen de leeuwen. Die blijkt, in tegenstelling tot Victoria, thuis te zijn.

Met een gerust hart heb ik mijn spullen opgehaald en ben naar St. Pancras gelopen om de terugreis te aanvaarden. Moe maar voldaan arriveerde ik om even voor twaalf in Abcoude.

Nico Helling

Naar boven   -   Terug naar vorige pagina   -   Home