Bernera Islands
Bij een mede motor-motief-verzamelaar zag ik een echt gelopen envelop
met daarop de zegels van Bernera. Nu ben ik altijd nogal wat terughoudend
in het officieel verklaren van dergelijke zegels maar als ik dan een
gelopen stuk zie, wordt het al een stuk aannemelijker om ze te accepteren
als zegels.
Eerst maar eens even kijken waar dat (ei)landje nou
eigenlijk ligt. Na veel zoeken blijkt dat het een klein eilandje is
wat behoort bij het Isle of Lewis, één van de Buiten Hebriden,
gelegen ten noord-westen van Schotland. Dit gebied is bij ons
filatelisten bekend om zijn vele twijfelachtige postadministraties
(Pabay, Islay, St. Kilda, Easdale, enz). Helemaal aan de staart van
de Hebriden ligt nog een klein eilandje met bijna de zelfde naam,
Berneray, maar ons eilandje, Great Bernera (in Gaidhlig Bearnaraigh
genoemd) ligt noordelijker. In Loch Roag bij de plaats Garanahyne
ligt dan het eilandje dat maar enkele km2 bemeet.
De bevolking leeft van de kreeftenvangst. De beroemdste kreeftenvanger
is Murdo morrison die in een baai een dijk liet aanleggen die bij vloed
lager dan het waterniveau lag en waar bij eb de kreeften achter
bleven die deze man dan weer bijeen harkte om ze te koken en te verkopen. |
|
Op het eilandje zijn alleen maar enkele paden aangelegd dus van motor
rijden zal hier niet veel komen. Toch hebben ze dus die zegels uitgegeven.
We weten inmiddels dat de rechten om van dergelijke eilandjes zegels uit
te mogen geven gewoon opgekocht kunnen worden en uit die visie is het dus
maakwerk.
De voor ons van belang zijnde zegels zijn die van de uitgifte gedaan in
het jaar 1982. Een exacte datum is bij mij niet bekend.
Het betreft dan twee zegels van 40 en 60 pence, uitgegeven in een
blokje, en twee grote ongetande zegels van één en twee Eng. Pond. Het
blokje van de lage waarden is er getand en ongetand.
Op de zegel van 40 pence staat een Suzuki wegracer met coureur. Het
nummer op de kuip suggereert dat de rijder in het jaar voorafgaand aan het
verkrijgen van dat startnummer ook op die plaats is geëindigd in de
WK-stand. De gele achtergrond duidt op een 500 cc machine. In de directe
jaren voorafgaand aan de uitgifte (1982) behaalde Suzuki derde plaatsen op
de WK-ranglijst in '76,'77, '79 en '80. In 1979 eindigde Bany Sheene voor
Suzuki als derde, maar deze reed altijd met nummer 7 op de kuip. 1980 was
het Marco Lucchinelli maar hij reed net als Uncini in volledig blauw. In
'76 en '77 was het Pat Hennen die het nummer opeiste en deze reed
grotendeels in het rood. Hennen was de eerste Amerikaan die een GP motor
racen won. Hij deed dat op het circuit van Imatra in de 500 ce GP van
Finland 1976.
Het zegel ernaast, waarde 60 pence, toont volgens onderschrift een
Honda 125 cc.De tekening beter bestuderend denk ik dat het hier, naar de cilinderkop
kijkend, een tweetakt model betreft, ook al vanwege het feit dat de
voorste framebuis ontbreekt.
Nu heeft bij mijn weten Honda nooit zo'n 125 cc straatmodel gemaakt.
Het model wat het dichtst in de buurt komt is de in 1979 van de band
afgerolde M-B 100.
Op de halve kilo zegel vinden we het merk Hobart. Hobart was een in
Coventry gevestigde fabrikant van motorblokken, frames en andere
onderdelen die vooral aan andere motorfiets fabrikanten leverde. Vanaf
1901 tot 1923 assembleerden ze zelf deze onderdelen tot gehele
motorfietsen met hun eigen merknaam. De McKenzie motorfietsen kwamen uit
de zelfde fabriek. Het afgebeelde model is de 2 3/4 pk leverende
zijklepper uit 1904.
De 2 pond zegel draagt de beeltenis van de 250 cc Ossa trial motor uit
Spanje. De tekening is eigenlijk niet compleet want een trialmotor moet
geschikt zijn om op de openbare weg te rijden en moet derhalve o.a.
voorzien zijn van verlichting/remlicht en een kenteken. Misschien is de
motor nog te nieuw voor een kenteken maar zonder genoemde lampen schaart
de FIM dit motorrijwiel onder de crossers.
Nou dat was wel weer genoeg over de zegeltjes van Bernera. Als je zelf
nog aanvullingen hebt of anderszins opmerkingen, laat het me dan even
weten.
Hans de Kloet
Naar boven - Terug naar vorige pagina - Home |