Postbezorging op Aruba

Op 25 maart 1997 bracht de PTT van Aruba een serie van drie bijzondere frankeerzegels uit in de waarden 60, 70 en 80 cent onder het motto: "America zegels - U.P.A.E.P. - De Postbode".
De 60 cent zegel toont ons de postbode op de fiets en gebouwen van het fort Zoutman en de Willem-III toren.
De 70 cent zegel toont ons de postbode met een jeep die aan een dame voor een Arubaans huis de post overhandigt.
De 80 cent zegel toont ons de postbode op de scooter die bij een Arubaans huis de post in de postbox deponeert.
De zegels zijn ontworpen door Ephraim Britten.

In deze zegels zien we een interessant stukje postgeschiedenis met betrekking tot de wijze van bestellen, de gebruikte vervoermiddelen en de ontwikkeling van de uniformen van de postbeambten.
Uiteraard was aanvankelijk buiten het lopen, de fiets het meest voor de hand liggende vervoermiddel.
We zien op de zegel van 60 cent de postbode op de fiets, zoals die tussen 1936 en 1957 zijn werk deed. Hij was verplicht een helm te dragen en zijn uniform was van groene stof met lange mouwen.

Tegenwoordig is de helm niet meer verplicht wanneer de postman op de fiets is. In de periode van 1957 tot 1988 was de kleur van het uniform grijs, terwijl er toen veel gebruik gemaakt werd van de jeep met aandrijving op vier wielen, hetgeen zinvol was in verband met de slechte kwaliteit van de wegen, vooral in de districten.

Na 1988 werden de kleuren voor  het uniform een lichtblauw shirt en donkerblauwe broek en in verband met de snelheid en de handigheid werd er meer gebruik gemaakt van scooters als vervoermiddelen, maar dan zien we dat de postbode weer een helm draagt hetgeen uiteraard zinvol is.

Het was 1859 dat de post in handen kwam van het gouvernement van Curaçao. Eerst in 1892 werd Aruba bij het postgebeuren betrokken en kreeg het een postkantoor ten huize en onder gezag van de administrateur van Aruba in Oranjestad. Wanneer er met een schip post in Aruba aankwam, dan werd er door een politieman op fort Zoutman de vlag gehesen, ten teken voor de bevolking dat er post was aangekomen en dan diende men zich naar het postkantoor ten huize van de administrateur te begeven om te weten te komen of er post voor de betrokkene was, want bezorgd werd er toen nog niet.

In de tweede helft van de twintiger jaren blijkt uit de stukken dat één postbode met een fiets voldoende was voor de bezorging van de post op het eiland.
In 1929 vestigde de raffinaderij van "Lago Oil & Transport" zich op het eiland en wel in San Nicolas. Via personeel van deze raffinaderij werd ook post bezorgd en wel voornamelijk voor het personeel van dit bedrijf. Vanaf 15 april 1931 verzorgde Lago de postbezorging niet meer voor personen die buiten de Lago-kolonie woonden.
Als gevolg hiervan werd op 16 augustus 1936 in San Nicolas een hulppostkantoor geopend. Naast Lago kwam er ook nog Arend Petroleum Industry Co met als gevolg dat de post het drukker kreeg. Uiteraard kwamen er meer postbezorgers en men ging over van de fiets op de jeep, want nu werd er niet alleen post bezorgd in Oranjestad en San Nicolas, maar ook buiten deze plaatsen in de districten.

Heden ten dage wordt een belangrijk deel van de post over het gehele eiland vlot en snel bezorgd met de scooters.

Dit artikel is overgenomen uit Mijn Stokpaardje van mei 1997

Naar boven   -   Terug naar vorige pagina   -   Home