MFN-lid Peter Boone
Op de laatste clubmiddag werd mij gevraagd of ik voor het komende blad een stukje wilde schrijven over mijzelf en hoe ik ertoe gekomen was om postzegels met het thema motorfiets te gaan sparen. Dat wilde ik dus wel doen.
Ik ben van 1958 en zit daarmee, gebaseerd op wat ik op de clubmiddagen zag, een beetje aan de onderzijde van de gemiddelde leeftijd van de leden.
Ik ben gehuwd met Lize. We hebben 2 kinderen en ondertussen ook 5 kleinkinderen. We wonen in Middelburg.
Op mijn zestiende ben ik gelijk op de brommer gestapt, een Puch MV50. Maar na een paar weken kwam er een auto van rechts die ik niet had gezien, en als gevolg daarvan stond het platenframe daarna ongeveer onder een hoek van 90 graden. Op de foto niet mijn eigen brommer, maar wel een met hetzelfde hoge stuur.
Na een week of 10 in het gips kon ik een andere kopen en dat was een Benelli T 50.
Deze was makkelijk op te voeren, zodat dat natuurlijk al snel gedaan was. Maar dat ging niet altijd even goed. Na controle mocht hij 3 maanden op het politiebureau verblijven voor technisch onderzoek. Uiteindelijk kwam er een frame met een onderblok retour. Gelukkig had ik de originele onderdelen nog.
Op mijn 18e ging ik op een geleende Triumph T110 naar het politiebureau voor een oefenvergunning. Het bijbehorende L‑plaatje hield ik in mijn zak en dat zat natuurlijk niet op de motor, want dan werd je te veel gecontroleerd. Ik zat toen in de examenklas van de LTS en ging op de motor naar school. Maar deze Engelse motor was ook een echte Engelse motor, wat lekte dat ding olie! De bovenliggende olieleidingen waren lek en uiteraard ook de pakkingen van het carter. Dat betekende niet in het fietsenhok maar op de openbare weg parkeren. Dus ook in de zomer met mooi weer met een regenbroek over je eigen broek aan rijden, om niet al te veel broeken te verpesten.
Van een kennis op een MOB-complex (redactie: waar het leger reserve-materieel voor gebruik tijdens mobilisaties stalde) kreeg ik olie vanuit jeeps. Die werden 2 x per jaar gestart waarna de olie weer ververst werd. Wel een hele mooie tijd.
Nadat het rijbewijs was gehaald kwam er een Kawasaki Mach III. Dit avontuur duurde maar een paar maanden voordat de krukas in de soep was gedraaid.
Ondertussen was ik aangenomen bij de Koninklijke Marechaussee en moest ik mij elke zondagavond melden in Apeldoorn. Er moest dus een andere motorfiets komen.
Dit werd een splinternieuwe Honda CB 550. Maar dat ding zoop verschrikkelijk. Ik moest op zondag aan het eind van de middag al weg om nog op tijd een geopende benzinepomp te halen onderweg (de pompen waren toen nog niet 24/7 open, en een betaalpas hadden we in die tijd ook nog niet uitgevonden). Na een half jaar en 20.000 kilometer verder heb ik dat ding maar ingeruild voor een BMW R 75/6. Die was zuiniger en had een grotere tank, dus was op 1 tank de rit Middelburg - Apeldoorn haalbaar. Dat scheelde weer veel tijd.
Bij de marechaussee heb ik eerst het autorijbewijs gehaald, en daarna nog een motoropleiding mogen volgen. Eind 1978 kwam ik op de brigade Terneuzen terecht waar een 3-tal BMW R 60/5 stonden, 1 met een Gläser kuip (voor de wachtmeester) en 2 kale voor de marechaussees. Ja zo ging dat in die tijd. Een jas van plastic en een echte paardrijbroek met bijbehorende laarzen maakten de kleding compleet. Een jethelm met een scherm dat vroeger gebruikt werd als vissenkom. Dus bij een beetje snelheid je hoofd een ietsje opzij doen betekende dat je vissenkom van je helm waaide.
De privé R 75/6 heb ik ingeruild voor een BMW R 90/S. Ondertussen werd ik voor bijna 2 jaar in Brussel gedetacheerd. Natuurlijk reed ik zoveel mogelijk op deze machine op en neer. Toen kwam de gezinsuitbreiding en zoals bij velen in die tijd werd de motor van de hand gedaan ten gunste van een auto.
Maar gelukkig kon ik op de dienstmotor blijven rijden. De 60/5 was ondertussen ingeruild voor een R 80. Hierna kwamen de eerste bakstenen (redactie: bijnaam voor de BMW's met liggende 3- en 4‑cilinder blokken). Dus mijn nieuwe dienstmotor werd een K 75, gevolgd door de BMW K 1100 LT en later nog een Yamaha FJR 1300.
Ondertussen had ik privé ook weer een motorfiets aangeschaft, een BMW K 100. Mijn vrouw was ook enthousiast geworden en haalde haar rijbewijs. Dus nog een motorfiets erbij gekocht en jawel, ook een K 100.
2 parelmoer BMW's, een mooi stel
Ook de kinderen werden ondertussen enthousiast en hebben na hun autorijbewijs hun motorrijbewijs gehaald, zodat we op een gegeven moment met 4 motoren op pad konden.
Later werden er nog een paar BMW K 1100 LT's aangeschaft, waarvan ik de voorlaatste verkocht met ruim 220.000 km op de teller (aangeschaft met ongeveer 40.000).
Thans heb ik nog een K 1100 LT in High Line uitvoering die ik gebruik voor het begeleiden van de Zeelandiarun die ik samen met enkele enthousiastelingen jaarlijks organiseer.
Daarnaast hebben we privé een BMW R 1200 RT LC waar we veel mee op vakantie gaan.
En nu: waarom motorfietspostzegels.
Vanaf mijn jeugd spaar ik al postzegels. De Benelux heb ik compleet vanaf mijn geboortejaar. Af en toe kwam ik de laatste jaren al eens postzegels met het thema motorfietsen tegen en die legde ik al een tijdje apart. Uiteindelijk ben ik via Google in contact gekomen met de MFN. Tevens ben ik nog lid van een lokale postzegelvereniging. Daar weet men wat ik spaar en krijg ik regelmatig op de clubavonden postzegels van medeleden.
In 2015 ben ik bij de marechaussee met FLO (Functioneel Leeftijds Ontslag) gegaan. Ik wist dat ik vroeg veel vrije tijd zou gaan krijgen, daarom ben ik in 2008 begonnen om via de webwinkel www.motoronderdelenshop.nl gebruikte motorfietsonderdelen te gaan verkopen. Zoals het bij meer dingen gaat loopt zoiets nogal snel uit de hand. Dus genoeg te doen na mijn FLO.
Mijn wens is om meer medeleden op de motor te mogen ontmoeten tijdens de clubmiddagen.
Met vriendelijke groet, Peter Boone
Naar boven - Terug naar vorige pagina - Home |