Tentoonstelling in Trier
Deze zomer heb ik met mijn verzameling "De motorfiets, geschiedenis en diverse manieren van gebruik" deelgenomen aan de tentoonstelling Naposta 23 in Trier.
Tijdens de heenreis was er een klein oponthoud door een lichte aanrijding tussen mijn motor en een auto die van baan verwisselde. Gelukkig werkte alles nog en kon de reis vervolgd worden.
Tijdens een korte pitstop in België even de verzekering verwittigen en de schade melden. De verdere reis via de toeristische route door België verliep voorspoedig, zodat ik na 8 uur motorrijden in het hotel aanmeerde.
De volgende dag de verzameling inhangen. Dat mocht ik gelukkig zelf doen, zodat ik er voor kon zorgen dat de zegels en stukken perfect in de kaders kwamen. In de middag een klein voorgesprek met de jury. Dit was nieuw voor mij, om op voorhand aan de beoordelaars uit leggen waarom je juist die opzet gekozen hebt die je laat zien. En ze te attenderen op de "belangrijke" of bijzondere stukken in de verzameling. Niet in het minst de cryptozegel met zijn geheim.
Na dit voorgesprek heb ik de handelaren even bezocht om te kijken of er nog iets voor mijn verzameling te vinden was. Maar dat viel toch wat tegen.
Ook de volgende dagen heb ik niet echt wat kunnen vinden. Wel werd mij een kaart aangeboden met de afbeeldingen van twee motorfietsen met een baanwielrenner erachter. Heel fraai en oud, maar met een prijskaartje van 1250 euro. Omdat ik dacht dat er een opgeplakte zegel op zat (waarmee het een poststuk zou zijn) en geen ingedrukte zegel (wat het een postwaardestuk zou maken) had ik geen interesse, ongeacht de prijs. Later kreeg ik horen en te voelen dat het echt een postwaardestuk was. Maar toch, de prijs was meer dan de AOW uitkering van die maand. Geen spijt.
Naast de in mijn ogen mooiste verzameling van de tentoonstelling, die van mij, waren er nog meer fraaie werkstukken te bewonderen. Zoals een verzameling over "Dementie, het langzame afscheid", en een over het bouwen van een nieuw huis vanuit het gezichtspunt van de kinderen van het gezin die het moeten meemaken.
En toen uiteindelijk op zondag het moment waar iedere inzender naar uitkijkt: de waardering van de jury voor alle arbeid.
In mijn geval heel positief: 88 van de 100 punten, goud. En, heel belangrijk, opmerkingen om de verzameling te verbeteren.
Ondanks dat iedereen zegt het voor zijn plezier te doen levert een (soms futiel) lager aantal punten vaak hevige discussies op. Soms zelf zo erg dat inzenders besluiten te stoppen met tentoonstellen, wat erg jammer is.
Tijdens de tentoonstelling was ook de zogenoemde "Hiroshima brief" te zien. Onder glas en in een loden behuizing, vanwege de nog steeds zeer hoge radioactiviteit. De brief is een van de weinige die overgebleven zijn na het bombardement op deze plaats op 6 augustus 1945 met de eerste atoombom.
De verwoesting was enorm. Geen militair doel, maar om de Japanse overheid tot overgave te dwingen. Ik heb de brief nu enkele malen op verschillende evenementen gezien en het blijft indrukwekkend. Laat het voor altijd een waarschuwing zijn voor dit soort wapens.
De Hiroshima brief in
de glazen vitrine
Voor wie de tentoonstelling in Trier toch wat te ver was om te gaan kijken is er een herkansing. Tijdens de "Postex 23" op 20 en 21 oktober in Barneveld is de verzameling weer te bewonderen.
Nico Helling
Naar boven - Terug naar vorige pagina - Home |