Al eerder kwamen de fantasiekaarten van Mary el en Chartonia in deze rubriek ter sprake en nu is er weer een soort van dit type papier: de Palatine Beroemde Personen "briefkaarten" reeks. Nu ken ik Palatine alleen als een plaats in de USA en een regio in Duitsland, maar niet als een postrondbrengend land of organisatie. Deze reeks telt maar liefst 740 verschillende kaarten met daarop afbeeldingen van beroemdheden. Daartussen ook de drie getoonde kaarten met motorcoureurs. Carl Fogarty, John McGuinness en Mick Doohan worden nu op de kaarten en in de zegelindruk geshowd. Fantasie dus. Ter kennisgeving.

Wat postdiensten tegenwoordig al niet aangrijpen om geld te verdienen.
Het Isle of Man Postoffice verkocht eerder al stukjes asfalt van het wegdek van Ballaugh bridge, verpakt in plastic hoesjes met een postzegel daarin gevat. Blijkbaar is dat een lucratieve activiteit geweest, want ze gaan verder op die ingeslagen, of moet ik zeggen: stukgeslagen weg. Na de serie "Get the Hump" (over de bult van Ballaugh Bridge) vinden we nu op de site de serie "Checkered flag in sight!" (Finishvlag in zicht!) met stukjes asfalt van Glencrutchery Road waar de TT start- en finishlijn op de straat geschilderd is. Niemand minder dan John Mc Guinness zou eigenhandig hier de stukjes asfalt uit de straat gebroken hebben. En dat is te merken aan de prijs van de 750 stukjes Tarmac die meteen 50% duurder werden.

John McGuinness aan het werk

Maar….. heb je liever een brokje straatpuin van de bij pub Creg-ny-Baa (Kei van de Koe) gelegen bocht tussen mijlpaal 35 en 36 van het Mountain circuit, kun je ook bij IOM post terecht. De "Round the Corner" stukjes kosten eveneens £ 4.50. Wil je je oprit ermee plaveien dan zul je snel moeten zijn, want ook hier worden maar 750 stukjes van verkocht.

En naar verluid zijn er nog meer Trackies Tarmacs te verwachten. Ja, ja….. Om de serie asfaltklompjes te promoten, is er zelfs een heus Tarmac filmpje voor gemaakt met een George Formby-kloon rijdend op de Shuttleworth special. Zie: www.youtube.com/watch?v=2VDembyPHKo. Nou ja……

Al jaren houdt het ons verzamelaarsfilatelisten bezig: wanneer is een velletje nu een blok en wanneer is een blok nu een velletje? Aan veel coryfeeën uit de postzegelwereld hebben ook wij die vraag gesteld, maar ik heb nog van niemand een sluitend antwoord gehoord. Soms vond iemand de hoeveelheid zegels in het papier maatgevend en soms vond een ander weer dat het alleen een blok was als de afbeelding over het gehele papier afgebeeld stond. Ook uit de verschillende catalogi werd het niet helemaal duidelijk, en dat is ook eigenlijk wel begrijpelijk met alle verschijningsvormen die postzegels en hun uitgiftes vandaag de dag aannemen.
Bij het samenstellen van de nieuwe catalogus stuitte ik weer op deze vraag en in een mailwisseling met het thuisstation van de Michel stelde ik ook aan hen deze vraag. Verrassend simpel was het antwoord. We spreken van een velletje als de zegel(s) uit het papier gehaald kunnen worden zonder een schaar te gebruiken, als de perforatie dus doorloopt tot aan de rand. Als de perforatie niet doorloopt tot aan de rand is het dus ook niet de bedoeling dat de zegel(s) uit het papier verwijderd worden, en vormen ze dus één geheel, een blok.
Blijft natuurlijk de vraag waarom bijvoorbeeld de blokjes van vier zegels over de Tour de France (2003) in de Michel toch als "kleinbogen" (= velletje) omschreven worden. Ook een simpel antwoord: te ingrijpend om al die omschrijvingen te herzien.
In onze MFN catalogus (gelukkig niet zo heel uitgebreid) hebben we wel deze omschrijvingen doorgevoerd, ook al omdat het in ons taaltje niet zo makkelijk is om een sluitende omschrijving voor alles te geven. Dus: een blok is een blok en een vel blijft een vel.
Dus zelfs een vel als dit van Zwolle is een vel:

Ook hebben we natuurlijk zegeltjes waar we binnen de MFN al jaren over bakkeleien of het nou wel of niet een motorfiets is. Een zo'n zegeltje is # 1 van Finland. Dit in 1942 uitgegeven zegel laat de Häma brug in Tampere zien met daarop veel voetgangers en een fietser.

Voor opname in de catalogus toch eens dieper Google ingedoken en daar kwam ik de ontwerptekening voor de zegel tegen. Lijkt me duidelijk dat het een fietser is en ook de ontwerper zelf schrijft in de omschrijving dat het een fietser is.

Overigens is er jaren later nog een zegeltje uitgegeven met daarop dezelfde brug, zonder transportmiddelen.

We hebben de zegel toch opgenomen, maar niet als motorzegeltje omschreven.

Dat Google de wet op de privacy strikt neemt blijkt wel als je in Maps naar de brug zoekt en eenmaal in streetview op de brug staat, zelfs de gezichten van de standbeelden geblurd zijn. Gniffel.

In de morgen van 9 juni 2012 voegde het Misano World Circuit, als eerbetoon aan Marco Simoncelli, de naam van deze tijdens het uitoefenen van zijn geliefde sport veel te jong verongelukte MotoGP-coureur aan de naam van het circuit toe. Dat heet nu dus voluit het Misano World Circuit Marco Simoncelli. Marco, de laatste jaren altijd rijdend met nummer 58, en door zijn manier van rijden door vrienden "SuperSic" genoemd, verongelukte op 23 oktober 2011 tijdens de GP op het circuit van Sepang. Simoncelli, in 2002 Europees kampioen 125cc en in 2008 Wereldkampioen 250cc, werd 24 jaar.

Zijn helmontwerper, Aldo Drudi (die ook voor Rossi werkt), kreeg van het circuit de opdracht om een nieuw logo voor het circuit te ontwerpen. Naast een nieuw gestileerde afkorting van de circuitletters koos hij voor het nummer 58, daaronder de bijnaam geplaatst van Marco en, hoe commercieel can you be, een afbeelding van een helm.

Het circuit van Misano kan zich op een rijke filatelistische historie beroemen. Niet alleen het circuit komt vaak voor in stempels, maar ook de verschillende evenementen worden ruim van herinneringsstempels voorzien. Van bijna elk recent jaar bestaan ze wel.

In 2010 was er ook al een stempeltje voor de in 2003 verongelukte Daijiro Kato (de 250cc kampioen van 2001). Met een dergelijke frequentie zal dus het "58" logo van het circuit nog menigmaal in een stempel of misschien zelfs wel op een zegel op ons pad gaan komen.

Tot slot kwam ik nog dit plaatje tegen van een straatkunstenaar in Frankrijk:

Hoe snel ons jubileumlogo over de aarde kan reizen. Ongelooflijk.

Hans de Kloet

Naar boven   -   Terug naar vorige pagina   -   Home